varoluşları ile hatırlattıkları, içsel dehlizlerde yankılandırdıkları belki şöyle bir şeylerdir..
"varlığı değiştirmek...
yanlış benliğimin tabakalarını
üzerimden atmaya, soymaya devam ederek.
tırtıl ayaklarımla yürüyorum,
derinin dökülmesi gerektiğini bilerek.
zaman ve tekrar ile,
kelebek kanatlarımı bulmadan önce.
eski ve atılmış kabuklarıma bakıyorum
olduğumu sandığım insanın.
biraz bunalım ve üzüntü ile,
ama aynı zamanda biraz rahatlama ve mutluluk ile.
kalkan her tabaka ile,
daha hafif hissediyorum.
her acı dolu soyulma ile,
daha da özgürüm.
atılan her deri ile,
daha derine uzanıyorum.
değişen her katman ile, daha bilge oluyorum.
bana öğretmeye devam et,
özgürlük için asla geç olmadığını.
değişiklikleri kucaklamak için,
özümü fark edeyim,
kendim olayım.
güvenliği hapsettiğimde beni uyar.
gitmesi gerekenlere çok sıkı yapıştığımda.
şarkına ruhumu alıştırmaya devam et,
ve süren değişime.
bana her gün hatırlat.
her gün başka bir kabuğun kalkacağını üzerimden.
- joyce rupp"
