9 Şubat 2010 Salı

kaybolmak güzeldir..


hiç bilmediğim bir şehirde, tanığım ya da hiç tanışmadığım insanların gözlerinde, sarı koltuğumda, bir ağacın gövdesinde, kırmızı ışığını beklediğim yaya geçidinde kaybolmak güzel..
kayboldukça buluyorum yollarımı, kaybolabildikçe aydınlanıyor yollarım..
kayboldukça renkleniyor hayat paletimde ve beyaz tüylü fırçam o zaman biliyor hangi rengimin daha çok yakışacağını o bembeyaz heveslerle bekleyen tuvalime..kaybolamazsam eğer tüm renkler ezbere, ezbere tüm resimlerim..
kayboldukça yenileniyor hayat perdesi, kaybolmasam biliyorum ki o yeşil gözlü, çilli çocuk hiç karşıma çıkmayacak, dolunayın aydınlığını hiç farketmeyeceğim, belki tutup başımı gökyüzüne bile kaldırmayacağım, kışın ortasında soğuğa meydan okumuş o japon gülünün bana hatırlatmaya çalıştıklarını da göremeyeceğim, kuşların sesini hele hiç duyamayacağım..
ve eğer kaybolamazsam nasıl bileceğim tüm yolların aslında hep bana çıktığını..
02/02/2010 ZY

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İzleyiciler